Çişimiz tuvalette, emziğimiz tuvalette:))

Ada, 2yaşına 2 ay kala aslında bezi çıkarmamı istemişti ve çok net hatırlıyorum,yüz ifadesinden özellikle kaka yaptığını anlamak çok mümkündü,fakat kucağımda 4 aylık kolik oğlum vardı,sürekli emmek istiyordu ve ben cidden çok yorgun ve bıkkındım,o yaz adayı tuvalete alıştırmadım,itiraf ediyorum bu tamamen benim yorgunluğumdan ve gücüm olmamasından kaynaklıydı,adanın 2.5 yaşına gedi 2013 yaz aylarında ise ilk denemem mayıs sonunda adanın üşütmesiyle sonlandı ve yine beze döndük,açıkçası kendimde hala o gücü bulamıyordum yada bilmiyorum belki de bez takmak kolayıma geliyordu.

Bu yaz ortası,özellikle annemin baskıları ve birazda kendimi toparlamadan sebep bismillah dedik ve başladık "çişimiz tuvalette kakamız tuvalette" mırıldanmaya:)

Çoğu anne arkadaşımdan duyduğum kadarıya çocuklar ilk 3 günde bu problemi aşıyormuş,yani çiş yada kakaları geldiğinde tuvalete gitmek istiyorlarmış. Bizde öyle olmadı maalesef,tam 2 hafta sürdü adanın çişi yada kakası geldiğinde kaçırmadan tuvalete gitmesi. 2 hafta boyunca en az 2 kere çişini kaçırdı yada oyuna dalıp unuttu.saatlerce boyama kalemleriyle,okuma kitapları yada sevdiği çizgi filmle oyalayıp lazımlığında oturtuyordum ama günde 2 kere lazımlığa çişini yapıyorsa mutlaka 1 kere kaçırıyordu. Beni m istediğim adanın "çişim geldi anne"demesiyken ada konudan baya bir uzaktı.

Bizim eğitimin bu kadar uzamasının sebebi aslında çok basit, her ne kadar doktorumuz bu işin 3.5 a kadar yolu var dese de bence en ideal yaş 2 ile 2.5 arası,sonrasında çocuk beze alışıyor ve onun rahatlığından o da vazgeçmek istemiyor. İşte ada da tam olarak bu oldu. Yani benim yorgunluğumdan sebep uğraşamam adanın beze alışması ve vazgeçmek istememesiyle ,2 haftamıza mal oldu. Çişim var deyip, çişini yaptığında istediği bir şeyi yemesine bile izin verdim ve hatta küçük parçalar halinde çikolataya bile göz yumdum:) o yemesin diye kalanını ben yedim ve bu da benim ödülümdü ayrı mesele:)

2 haftanın sonunda belki ada bu işten kaçış olmadığını anladı belki şartlı öğrenme devreye girdi belkide anası gibi çikolata düşkünü olması işe yaradı bilmiyorum ama ada bu işi çözdü, 3 yaşına 1.5 ay kala gerçekten çiş eğitimi başarıyla sona erdi,1 hafta içindeyse lazımlıktan tuvalete geçmiştik,geç olsun güç olmasın deyip bezden kurtulmuş olmanın sevincini yaşadım açıkçası.

Sırada diğer bir bela vardı, aslında yine başa dönücem ama bu da tamamen benim uğraşamamla alakalı gelişen bir durumdur. Ada 1.5 yaşına kadar özellikle uyurken emziği arardı fakat kardeşle birlikte -ya da ben bu bağımlılığı buna bağlıyorum- fena halde bir bağımlılık başladı emziğe karşı. Bir ara sayamadığım kadar çok emziği vardı adanın.

Önceleri bunun çok zararlı olacağını düşünmemiştim, tabii ilerde ortodonti tedavisi görme riski olduğunu biliyordum ama zamanı geldiğinde bıraktırırırm diye erteliyordum. Bu arada ada emziğe iyice bağlandı,öğlen uykuya dalarken,ve akşam uyuyacağı zaman asla emziksiz uyumuyordu.

2 yaşına geldiğinde,doktorumuzun rutin isteğiyle göz ve diş muayenesinden geçti ada ve diş hekimi adanın emzik ve biberonu ( gec sütünü biberonla içiyordu) mutlaka bir an önce bırakması gerektiğini söyledi.

Diş hekimi, hemen emziği bıraktırın dedi de gel bunu adaya anlat kazara emzik kaybolsa ada susturulamaz şekilde ağlıyor ve bulunana kadar da bu durum devam ediyordu, uğraşa uğraşa sayısız emzik koleksiyonumuzu 1 e indirdim ve - halimi düşünün artık- bunu bile başarıdan saydım.

Yazın bir akşam üstü adanın bahçede düşürdüğü emziğin üstüne saniyeler içinde bir kedi yavrusu atlayınca ortam birden karambol oldu. Ada "anne emziğimi sıcak suyla yıka" diye ağlarken acaba bu durumu fırsata dönüştürebilir miyim derdindeydim. " olmaz ada bu emzik kedinin oldu, artık senin emziğin yok ama emziğe de ihtiyacın yok" desemde, kendimce cin fikirlilik etsemde, adanın fendi hepimizi yendi ve akşamın bir saati adaya yeni bir emzik geldi.

Baktım bu da işe yaramadı, tuvalet eğitiminden sonra adanın emziğinin içine -hiç sevmediği- kekik koymaya karar vermiştim ki bir akşam hiç beklemediğimiz bi şey oldu, adanın tam da çiş eğitiminin olumlu sonuçlar verdiği bir akşam emziğini lazımlığına düşürdü!!!

Tabii çok ağladı , hadi yıka anne, diye ısrar etti ama "ada bu emzik çiş kokar" diyerek o akşamı geçiştirdik. Ertesi gün, bir akşam daha, bir gün daha derken ada emziği unuttu, sormaz oldu yani emzik bizde doğal seleksiyona uğradı, kendiliğinden gelişti herşey:))

Tabii adanın uyku düzeni şaştı, her öğlen en az 2 saat uyurken, şimdi bazen uyuyor bazen emziği soruyor ama üstelemiyor, her akşam 21.30 da uyurdu şimdi biraz daha geç uyuyor ama nihayetinde 1 taşla 2 kuş vurmuş olmanın mutluluğunu yaşamıyorum dersm yalan olur.kararlı olmak yada bir kaç uykusuz akşamı göze alabilmekle alakalı bu vazgeçirme olayı bence ki bende yeni yeni buldum bu gücü kendimde.

Velhasıl-ı kelam, bizim çişimiz tuvalette, emziğimiz tuvalette:))