Başlıyorum yeniden:))

Slm,uzun bir aradan sonra insan ilk kez klavye başına geçince ne yazsam, nerden başlasam diye uzun uzun düşünür ya işte bende o engele takıldım bi süredir , 2009 yılında lafebesii isminde bi blogum vardı ordan burdan yazarken,aynı yıl "size koca diyebilir miyim?"adında ilişkileri ti ye alan bir kitap yazmışken, birden 2 çocuklu bir anne olup,tüm duygularını 140 karakterlik twitter a sığdırmaya alışınca böyle duraklar kalırsın işte:))

Tabii bu duraklama döneminin önemli bir sebebide çocuklar, biri 3 diğeri 1.5 olunca evdeki katambol hiç bitmiyor, hep bir koşturmaca var ya fiziken ya beynen. hangi yemek yenicek, ne zmn uyuyacaklar, ne giyecekler derken gün bitip çocuklar uyuyunca gek yaptığım boş boş ya ipad ekranına bakmak yada öyle tv ye:)

Eğer dışarı çıkılacaksa hazırlıklar bir gece önce başlar bizde, yedek kıyafetler, bez, su ıvır zıvır derken bişey unutmadan evden çıkabildiysek ne ala, fiziki yorgunluk zor ama beni yoran asıl bu kadar programlı olmaya çalışmak ve maalesef işin içinde çocuk varsa o program aksamaya,ortasından çatlamaya mahkum. haftanın 3 günü işim rast gitse 4.günü ayagım ters dönüyor zaten öyle de bir şansım vardır hayatta.

Misal ben adada yeme konusunda hiç problem yaşamamışken ki 7 aylıkken ada artık bizimle aynı şeyleri yiyebiliyordu , aras tam 4 ay agzına ne koyduysam tükürdü,10. Ayına kadar savaştık arasla yemek yedirebilmek için ve hatta o 4 aylık sütecte sadece anne sütüyle geçtiğimiz günler çok oldu.

Adaya emzik verdiğim için uykuya dalmada problem yaşadım dersem taş olurum yalnız arasta 2 bebelik diyet ödedim diyebilirim bu konuda, hiç uyumadım. NET! aylarca kolik arası emzirmeyi bıraktığım tek an tuvalete gittiğim zamanlardı.ve geceleri 2 saatin üstüne çıkmazdı arasın uykusu ki zaten aras uyudu zaman ada uyanırdı.

Velhasıl-ı kelam zor gecen ilk 1sennin sonunda şimdilerde fırsat buldumda yeniden yazıyorum,yazıcam inşallah:))