2 bebekli hayat :)

Dikkat ederseniz 2 çocuklu hayat demiyorum, 2 bebekli hayat diyorum, sebebi bariz evde 0-3 yaş arası 2 adet haylaz var:) ikiz annesi olmak ayrı bir şey tabii o daha da zor, aynı anda emzirmek vs. bence eli öpülesi insanlardır her zaman ikiz anneleri.

Benim durumum biraz daha farklıydı, Aras doğduğunda Ada 1.5 yaşında bir "bebekti" fakat herkes o minicik bebeğe "sen artık abla oldun". "uslu dur artık ablasın"diyordu ve ben Arası emzirirken buna sürekli itiraz ettim! hayır ada abla oldu ama büyümedi,o da daha bebek diye. arkasından çok kısa zaman içinde bir kardeş gelmesi demek, belki ilerleyen yıllarda bir avantaj, ama şu anda benim kızımın büyüdüğü, sorumluluk aldığı, yada uslu durması gerektiği anlamına gelmez diye çoğu zaman konuştum car car. kimi zaman, amaan lohusa kafası, kimi zamanda onay veren bakışlarla karşılaştım ailede:)

Eve ilk geldiğimizde inanılmaz heyecanlıydım, ada evdeki yeni bebeğe nasıl tepki verecek diye kafamda kurup duruyordum, gerçi pedagog arkadaşımdan da bir kaç tüyo almıştım ama işte yinede yapı gereği düşünüp duruyordum.ada hiç de korktuğum gibi tepki vermedi, arası sevdi ve oyuncaklarıyla oynamaya devam etti, şimdi anlıyorum ki aslında adanın 1.5 yaşında olması -beklenmedik şekilde- bir avantajmış, günler geçtikçe bu ayan beyan su yüzüne çıktı.

İlk 15 gün aras gündüzleri emip uyuyor bende bol bol adayla vakit geçirebiliyordum,15. Gün aras kolik sancısıyla ağlamaya başladı ve külkedisinin arabası bal kabağına döndü.

Benim şansım annemin evinde olmam oldu,ev bahçeli olduğu için adayı kimi zaman annem,babam kimi zamanda kardeşlerim bahçede oyalıyorlardı böylece ada evdeki ağlama ve gaz sancılarından nasibini almıyordu.

Gündüzüm gecem karıştı o dönem, ya arası emziriyordum, ya ada kucağımda süt sağıyordum yada adayla oyun oynuyordum, uyumak, banyo yapmak ve hatta bir şeyler yemek bile nasıl bir lüks size anlatamam, evde bir sürü insan var, annem, yardıcımız, kardeşler filan ama yok 2 bebekte anne diye ağlıyor. cidden zor bir dönemdi belki aras kolik olmasaydı bu kadar acılı olmazdı ama zordu.

Tam 6 ay böyle geçti, emzir, süt sağ, adayla oyna, alt değiştir, yemek yedir, yine emzir emzir emzir....adayı dizimde sallarken arası emzirdiğim çok olmuştur herhalde. kolik anneleri bilirler, bu bir kısır döngü, yani sen emzirdikçe bebeğin gazı artıyor, gazı arttıkça emmek istiyor ve bu böyle gidiyor, aras emziKte almadığı için saatlerce emzirdiğimi ve hatta emzirirken uyuyakaldığımı bilirim.

O 6 ay dile kolay.

6 ayın sonunda arasın gaz problemi azaldı ve tamda o dönem ada 2 yaşına girdi.arası ve evdeki kaosu ciddi anlamda farkettiği zamanlardır gerçekte. arası istememeye başladığı dönemler. zaten terrible two denen illettin pençesindeyiz, ada herşeye muhalefet bir de üstüne üstlük evde ağlayan, anne kucağı yada memesi isteyen bir bebek cidden adayı bunalttı, bence böyle durumda yapılabilecek en doğru şey, tabii eğer böyle bir şansınız varsa, aile büyüklerinden yardım almak.yani kaç tane yardımcınız olursa olsun hiç kimse kendi anneniz, kardeşiniz yada babanız kadar özenli olmuyor.

6 ayın sonunda tam gaz sorunsalı yavaş yavaş azalamaya başlamışken,rahatladım artık ben diyecekken bu sefer başka bir sıkıntı baş gösterdi, ada da hiç yaşamadığım ek gıdaya geçiş dönemi problemi!.tam 4 ay, aras ne hazırladıysam, ağzına ne verdiysem tükürdü! Hazırladığım bütün yemekleri artık sinir harbi içinde çöpe dökmeye alışmıştım, ne verirsem vereyim tükürdüğü için o 4 ay anne sütü ve mamayla geçti. anne arkadaşlarımdan öğrendiğim başka yolları denedim, adaya hiç vermediğim halde kavanoz mama denedim yine olmadı, artık umudum kalmamıştı ama vicdanen kabullenemediğim için belki de, aras için hazırladığım yemeklerden birini, 10.ayda yedi ve bizim evde bu durum mürrüvet görmüşlerin sevinciyle karşılandı.

Sanırım bu problemi çözdükten ve aras 12 aylık olduktan sonra bende biraz rahatladım, yani evet hep bir koşturmaca, kaos var, her gün en az 1 kriz yaşanıyor, mutlaka 2 si aynı anda "anne beni al"diye ağlıyor, aynı oyuncağın farklı renkleri evde olmasına rağmen arasın elindeki için ada, adanın elindeki içinde aras ağlayabiliyor, aynı anda hasta oluyorlar yada birbirlerine geçiriyorlar, gece aynı anda uyanabiliyorlar ki bu cidden bir mesele:), aynı anda acıkıyorlar, adayı ikaz ettiğim ve "yapma" dediğim bir davranışı aras saniye geçmeden tekrarlıyor (rol modeli ablası) , ada bazen eskiye dönüyor, şimdilerde masal okuyarak yatağında uyuttuğumuz halde, beni dizinde uyut diye ısrar edebiliyor, banyoya aynı anda girmek istiyorlar yada 2 side gitmek istemiyor,vs.vs...

Hayat ,2 bebeğini aynı anda büyüten bir anne için hiç kolay değil,hemde hiç... Benim şansım ailemin çok kalabalık ve aynı bahçe içinde yaşamaları gerçekten kurtarıcım oldu diyebilirim. Allaha bunun için her gün şükrediyorum yoksa muhtemelen stresten çıldırırdım.

Anne için çok zor olsa da,şu an tünelin sonundaki ışığı tam olarak göremesem de, kendi kardeşlerimi ve bağımızı düşündükçe ada ve aras adına mutluyum ve fakat yorgunum.