Soru-cevap (gelişim sorunu,kolik,terrible two)

              Anne soru;

                

              Cemile Gül;

         

   Merhaba ;

İnstagramda sizle ilgili duyuruyu duyunca ne kadar sevindiğimi anlatamam tam da aradığım şey bu destekti
Benim 18 aylık bir oğlum var sırası ile gözlemlerimi aktarayım size umarım yardımcı olabilirsiniz

Mesela ilk olarak bebeğimin başını tam olarak dimdik tutması 5,5 ayında oldu

Bebeğim desteksiz oturmaya başladığında 10,5 aylıktı 

Ben bu gözlemlerim doğrultusunda bebeğimi bir nöroloji uzmanına götürdüm kafa ultrasonu ,emar çekildi , metabolizma testi yapıldı çok şükür hepsi temiz çıktı dr bizi fizik tedaviyede yönlendirdi orasıda gayet sağlıklı olduğunu söyledi ve dr 2 aylık motor gelişim geriliği var dedi ancak benim kendi gözlemlediğim 5 ay kadar gerilik var 

Mesela şuan bebeğim 18 aylık ve hala yürümüyor yani kısa kısa yürüyor 1,5 aydır ben ve eşim karşılıklı duruğumuzda aramızdaki mesafede 5-6 adım yardımsız yürüyor hala tam anlamı ile serbest yürümeye başlamadı

Zekasal olarak gayet iyi söylediğimiiz komutları yerine getiriyor dr da zaten zekasal ya da fiziksel bir sorun yok dedi ancak akranları ile bir araya geldiğinde rahatlıkla görülebilen bir 5-6 aylık hareket geriliği söz konusu sizce ne yapmalıyım

      Uzmanımızın cevabı;

     Merhaba Cemile Hanım,

 

Verdiğiniz bilgiler doğrultusunda, şu ana kadar oğlunuzun fizyolojik ve nörolojik tetkiklerinin yapılmış olduğunu ve size bildirilen fiziksel, nörolojik ya da zekasal bir sorun olmadığını anlıyoruz. Genel olarak, yürüme gecikmesi ile birlikte diğer gelişim alanlarına da bakılır. 

Bebeğinizin diğer kaba motor becerilerini yapıp yapamadığı, anlamlı kelimeler söyleyip söylemediği, seslenildiğinde bakıp bakmadığı, çevresindekilere ve oyuncaklara ilgi gösterip göstermediği de önemlidir. 

Eğer bu gelişim alanlarında bir sorun yok ise yürümenin gecikmesinin nedenlerine bakılmalıdır. Yürüme fazla kilo, emeklemeyerek daha hızlı gitmenin tercih edilmesi, korumacı ebeveyn tututumları, yürümeye motive edilmeme gibi sebeplerden gecikebilir.

 Oğlunuzun yürümesi için eşinizle birlikte onu teşvik etmeye devam edin, yürüme konusunda direnç gösterdiğinde zorlamayın, evde ve dışarıda yürümesine fırsat verecek aktiviteler ve ortamlar yaratmaya çalışın. Çıplak ayakla basmasına izin vererek yere basma algısının gelişmesini ve bunu hissetmesini sağlayın. 

Yürümeye çalıştığında bir oyuncak hedef koyularak ilgisini çekin ve oyuncağa ulaşmasını sağlayın ve onu ödüllendirin. Şu ana kadar size verilmiş bilgiler doğrultusunda herhangi bir gelişimsel bozukluk tanısı konulmamış olup, yürüme gecikmesi ve diğer gelişimleri takipte kalarak gerekli gördüğünüz takdirde yine ilgili bir uzmandan destek alabilirsiniz.

 

       Anne soru;

       Aslıhan aytaç;

İyi gunler... Benim oglum Dogu 1 yasinda ve ilk aylar kolikle mucadele ettik. Suanda da hala cok aglayan bir bebek... Ve nasil yaklasacagima karar veremiyorum. Cok korkulari var aglamalarinda  ona kucak acmam guv en saglamasina katkida bulunur diye dusunuyorum. Ama bazende aglamalarina duyarsiz kalirsam bir sure sonra susarmi ki diye dusunuyorum. Yani gormezden mi gelmeliyim yoksa zaten guvensiz bir bebek hep kucak mi acmaliyim....

Uzmanımızın cevabı; 

Merhaba Aslıhan Hanım,

Biz yetişkinler gibi küçük çocukların hayatlarında da birçok stres kaynağı vardır ve bunlar da ağlama ihtiyacı doğurur. Anne baba olarak onların neden ağladığını bilirsek bunu daha rahat kabulleniriz, ancak küçük çocuklar çoğu zaman neden ağladıklarını ifade edemedikleri için kendimizi çaresiz hissederiz.

 Burada önemli olan çocuğunuzun neden ağladığı değil, sizin onun ağlamasını kabul etmenizdir. Çocuğunuzun ağlamasına izin verin. Çocuğunuz ağlarken onu izleyerek ve dinleyerek ilgi gösterebilir ve yüz ifadenizle sevginizi iletebilirsiniz ya da "üzgün olduğunu anlıyorum, ağlayabilirsin" gibi sözel ifadelerle duygusunu anladığımızı belirtebiliriz. 

Ağlayarak rahatlamaya çalışan oğlunuzu kucağınıza almanız ve sarılmanız önemlidir, ancak çocuğunuz buna şiddetle kaşrşı geliyorsa kucağınıza almadan da ona sevildiğini ve kabul edildiğini hissettirebilirsiniz. 

Korkular konusuna geldiğimizde, öncelikle "Çok korkuları var." derken ne kastettiğinizi, yani içeriğini daha iyi anlamamız gerekir. 

Ama genel olarak bakarsak, çocukların mizacına, hayal gücüne, çevresel faktörlere ve deneyimlerine bağlı olarak kendi korkularını geliştirdiklerini söyleyebiliriz. Korkular gelişimin normal bir parçasıdır. Ancak yine de nedenlerini sorgulayabilirsiniz. Çocukların korkuları bilgi eksikliğinden, yaşadıkları sıkıntı verici deneyimlerden, başkalarından edinilen korkulardan kaynaklanabilir ya da gerçek duygusunu dile getiremediğinde ortaya çıkar. 

Oğlunuz henüz bir yaşında ve şu anda onun için gerekli güvenli ortamı sağlar, kucaklamaya devam eder, koşulsuz sevgi verir ve duygularını yaşamasına  izin verirseniz korkularının oluşmasını ve artmasını engelleyebilirsiniz.

 

Teşekkürler
--  

Anne soru;

Tuğba Yavasca;

Merhaba,

Benim sorumda belki bir çok annenin sormuş olabileceği bi konu ile ilgili..Kızım 18 aylık.. şu aralar derdimiz sinir krizi..İstemediği bişi olduğunda yada istediği bişi olmadığında kendini yere atıp kafasını yere vuruyor ve ben bu sorunu nasıl çözeceğimi bilemiyorum..Nasıl yaklasmalıyım? çok inatçı ve sinirli..

Teşekkür ederim 

Tuğba

 

Uzmanımızın cevabı;

 

Merhaba Tuğba Hanım, bebeklerin en zor dönemlerinden biri de 18 ay-2 yaş dönemidir. 

Literatürde "Terrible Two" yani "Felaket İki" olarak adlandırılan bu dönem bebeklerin ergenlik dönemi olarak da değerlendirilir.

 Bu dönemin yaşanması sağlıklı psikolojik gelişimin bir parçasıdır; ancak bu sürecin sağlıklı gelişebilmesinde anne ve baba olarak yaklaşımlarınız oldukça önemlidir. Bu dönemde bebeğiniz herşeye itiraz eden, herşeyi kendi yapmakta ısrar eden, istediği olmadığında öfkelenen, bazen çevresine bazen de kendine zarar veren bir bebeğe dönüşüp sabrınızı zorlamakta ve sınamaktadır.

 Çocuğunuz yürümeye başlamış olup, etrafında olan biteni keşfetmeye çalışır ve yeni bilgiler edinir. Ancak dil gelişimi henüz tam olarak gelişmediği için bazı istek ve duygularını ifade edemez.

 Bunun yanısıra  bağımsız olmak ister ve becerebildiklerini kanıtlama çabasındadır. Sınırlarını bilmek ve bazen de bunları genişletmek için zorlamak ister. İşte bahsettiğiniz istediği olmadığında sinir krizi geçirmek de bu sınırları genişletme isteğinin bir parçasıdır. 

Öncelikle anne ve baba olarak tutarlı davranışlar sergileyerek çocuğunuza davranışlarının sonuçları olduğunu ve sınırlar çizdiğinizi göstermelisiniz. Bunu yaparken onun bağımsızlık kazanmaya çalıştığını göz önünde bulundurarak sınırlı seçenekler sunarak kontrolü ona bırakabilirsiniz. 

Örneğin, soğuk havada etek giymek istiyor, siz ise pantolon giymesi gerektiğini düşünüyorsunuz. O zaman ona " pembe pantolonunu mu giymek istersin yoksa yeşil pantolonunu mu?" diye sorarak seçenek sunuyoruz ve bizim sunduklarımız arasından onun karar vermesi için fırsat yaratıyoruz. Çocuğunuz bir şey istediğinde bunun gerçekten izin verilebilir, olabilir bir şey olup olmadığını iyice düşünebilir, kararlılık ve tutarlılık çerçevesinde ona özgürlük tanıyabilirsiniz. 

Bunlar krizleri önlemek ve azaltmak için genel olarak yapabilecekleriniz. Kriz anında ise sakin ve sabırlı olmalı ve çocuğu sakinleşebileceği bir ortama taşımalısınız. Tutarlı olarak görmemezlilkten gelerek davranışın sönmesini sağlayabilirsiniz. Ayrıca, bu gibi durumlarda çocuğunuzun duygusunu anlamak da önemlidir. 

Çocuğunuza ne istediğini anladığınızı, kızgın olduğunu

gördüğünüzü ama neden istediğinin olamayacağını ona sarılarak anlatabilirsiniz.

Teşekkürler 

 

Nihan Yugaç Doğan
Uzman Klinik Psikolog 
Anlam Psikolojik Danismanlik ve Egitim Merkezi
www.anlam.com.tr
Tel:   0216 348 49 19 pbx
Fax:  0216 348 14 73
Gsm: 0537 241 05 22 
Adres: Bagdat Cad. Egemen Sok. No:22\5 Feneryolu